Ryż to podstawa wyżywienia ludzi w Azji. W takich krajach jak Kambodża, Laos czy Birma ryż stanowi nawet 70% dziennej dawki energii w pożywieniu. Podróżująć po tych państwach ciągle mijamy liczne pola czy ludzi pracujących przy zbiorze czy młócce ziarna.
Dawna stolica, światowa lista dziedzictwa UNESCO, najbardziej znane miejsce w Laosie.
Docieramy do Paxe, dalej dopływamy do Champasak i ostatecznie tuk tukiem dostajemy się do ruin Wat Phu. Południe wydaję się bardziej cywilizowane niż Północ, jest tu wieksza gęstość zaludnienia i podróżowanie jest łatwiejsze. Przejście graniczne do Kambodży nie działa – droga dawno zarosła. Dostanie się do miejsca odległego od Champasak o kilkanaście kilometrów – tyle, że już w Kambodży zajmie nam tydzień.
Szok – tak można określić to co przeżywa człowiek wieżdżający do Laosu z Chin. Po tętniących życiem, głośnych, agresywnych, sprzedających i kupujących Chinach tu raptem jakby ktoś wyłączył głos – cisza, nikt nic nie chce, nie ma transportu, nie ma sklepu, jakby nie było ludzi. Najgłośniej jest o 5 rano – najpierw pieją stada kogutów, a potem zaczynają harczeć szczekaczki-megafony wiszące na słupach. Pierwszą noc w Laosie spędzamy w Muang Nam Tha bo nie możemy się stąd wydostać. Długo nie spimy, bo o 5 rano jest piersza i ostatnia ciężarówka ktorą można się stąd wyrwać. Docieramy do Muang Kiaw, gdzie rozbijamy obóz nad rzeką i buszujemy po okolicy. Kolejna rzecz która szokuje ilość owadów – dosłownie trudno gdziekolwiek postawić nogę i nie zgładzić jakiegoś żyjątka.
Postanowilismy zmienić środek transportu – dogaduję się z gościem, że zabierze nas w dół Mekongu małym statkiem ze zbożem. Przez dwa dni żeglujemy po nie wszędzie spokojnej rzece, mijamy kilka przełomowych odcinków, wystających skał i ogromnych wirów. Barko-statkiem docieramy do Pak lay i chyba mamy problem bo dalej do Vientiane na razie nic nie płynie – bedziemy czekać tydzień, może dwa. Drogi ladowej nie ma. Gdyby nie to, że trochę sie nam spieszy moglibyśmy tu trochę posiedzieć. Nocujemy przy klasztorze, jedzenie jest ekstremalnie tanie – banany mozna kupić w przeliczeniu 150 szt za 1$, ryż gotowanyna parze też kosztuję grosze. Dopełnienie posiłku stanowi dostępnetu wszędzie mleko skondensowane. Jedyna opcja z której korzystamy to ślizgacz, w naszym przypadku to mizernie wygladająca łódka ze sklejki z ogromnym silnikiem. Łódka prawie frunie, slalomy między skałami dostarczają sporo emocji.
| P | W | Ś | C | P | S | N |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |||||
