Dzień 10
Dżuta – Kazbegi
Docieramy do Kazbegi, po drodze wioska Karkucha (z nowatorską uprawą ziemniaków), Koseli ( ekologiczny chów świń ) oraz Sno ( tu zabytki ). Idziemy na kwaterę. Mamy piękny widok na wioskę Gergeti, kościół Cminda Sameba i górę Kazbek.
Jeden z symboli Gruzji XIV-wieczny kosiół św. Trójcy. Dojście z miejscowości Kazbegi 60 – 90 min lub taxi 60 – 90 zł.
Przygodę z Kazbekiem rozpoczynamy w miejscowości Kazbegi ( 130 km od Tibilisi , 3 h jazdy marszrutką z dworca Didube). Tu znajdują się przynajmniej 2 biura pomagające w organizacji wejścia. Można tu wynająć przewodnika , wypożyczyć sprzęt ( lina, czekan, raki, uprząż, kask itd ) zorientowac się w pogodzie. Pierwszy nocleg organizujemy na polanie niedaleko Tsminda Sameba, jest woda. K )olejny dzień to wejście do meteostacji (Bethlemi hut 3653). co zajeło nam 6 godzin. Tu są dwie, a nawet trzy opcje noclegu : namiot przy meteo (10 GEL/ od namiotu , 1 GEL =1,8zł), namiot przed lub za meteo – za darmo, prycza w meteo ( 20 GEL ) . W meteo warunki są tzw spartańskie, temperatura jak na zewnątrz, woda na zewnątrz, ostatnie sprzatanie przed wizytą Stalina. Jedyne ogrzewane pomieszczenie to kanciapa kierownika, gdzie znajduję się też mały bufecik z piwem po 18 zł i snikersami po 6zł. Schronisko działa do końca września.
Wejście na szczyt rozpoczynamy o 3:30. Leży sporo swieżego śniegu , od lodowca idziemy związani liną. Najwięcej czasu zajmuję ostatnie dwieście metrów – strome i oblodzone . Całe przejście zajmuję nam 14 godzin. Zejście z meteo do Kazbegi to 4 godziny. Termin – ostatni tydzień września.
Pierwsza poważna wyprawa ! Czasy są trudne – sprzęt ( kurtki, polary, czapki, rękawice ) szyjemy we własnym zakresie. Po buty – słynne Himalaje – jadę do Krakowa. Większość żarcia wieziemy ze sobą . Po tym wyjeździe kaszki owocowej nie ruszyłem do tej pory a trochę lat upłyneło. Ale – tak to było, akurat kaszki a także paprykarze były dostępne w hurtowych ilościach. Tamte czasy miały też plusy – kurs „zielonego” był niesamowicie korzystny co powodowało, że biedni studenci mogli czuć się tam dosyć swobodnie.
Ale najważniejsze były sprawy górskie. O ile pamiętam bazowaliśmy w Dolinie Szcheldy i stamtąd robiliśmy aklimatyzacyjne wyjścia w góry. Trwało to pewnie około tygodnia. Następnie przenieśliśmy się pod Elbrus, gdzie bazowaliśmy w nie istniejącym już Prijucie 11. Było to schronisko na wys ok 4200 m.n.p.m , także na szczyt ( 5642 ) trzeba było wyjść w środku nocy, tym bardziej że pewne było załamanie pogody po godz 14. Stara zasada brzmiała: W Czegecie zawsze po 14 pada deszcz, a na Elbrusie robi się mgła jak mleko. Słyszałem o takich którzy niezauważyli w mgle schroniska i schodzili na dół lub do innej doliny .
Po udanym oblężeniu Elbrusa przeszliśmy przez góry do Gruzji i uderzyliśmy nad Morze Czarne .
Materiał foto to słynne orwo – po latach trochę wyblakło.
| P | W | Ś | C | P | S | N |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |||||
